Pies wyprawca

Pies wyprawca.

Wyprawca pies, toż czyni co gońca, jedno co ten wiatrem i prędzej, to on kopytem i leniwiej, a zatem nie tak rączo goni, ale się też nie znosi, i co gońca zniólszy się omieszka zakładając, to ten nadścignie za nim się bez zniesienia wyprawując, choć leniwiej idąc, i pospolicie w kupie gońcy w przodku chodzą, wyprawcy pozad.

Jego powinność jest, choć gońca zmyli, iść przecie tropem, i jakoby nawołać go na ślad z jego uniesienia. Do tego kiedy zając albo się dawno pomknąwszy zbiegł, albo łazi przede psem z daleka, pojąć go i wyprawować się za nim, aż do świeżego tropu albo pądu, gdzie go zaś gońcom podaje.

Tekst na podstawie wydania Kazimierza Turowskiego z 1859 r.

Jan Ostroróg – Myślistwo z ogary